کد مطلب:77627 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:129
یعنی از خطبه ی امیرالمومنین علیه السلام است در طلب باران: «الا و ان الارض التی[1] تحملكم و السماء التی تظلكم، مطیعتان لربكم و ما اصبحتا تجودان لكم ببركتهما توجعا لكم و لا زلفه الیكم و لا لخیر ترجوانه منكم، ولكن امرتا بمنافعكم فاطاعتا و اقیمتا علی حدود مصالحكم فقامتا.» یعنی آگاه باشید كه به تحقیق كه زمین آنچنانی كه بردارنده ی شما است و بر روی او ایستاده اید و آسمان آنچنانی كه سایه انداخته است بر شما و بالای سر شما است مثل سایه بان، مطیع و فرمانبردار پروردگار شما باشند و روز نكرده اند كه بخشش می كنند به شما به منفعت خود كه باران باشد از جهت دلسوزی از برای شما و نه از جهت تقرب به سوی شما و نه از جهت نفعی كه امیدوار باشند از شما، ولیكن مامور شده اند از جانب خدا به نفع رساندن به شما پس اطاعت كرده اند و مامورند به برپا داشتن مصالح و منافع شما پس برپا شده اند به منفعت رساندن به شما. «ان الله یبتلی عباده عند الاعمال السیئه بنقص الثمرات و حبس البركات و اغلاق خزائن الخیرات، لیتوب تائب و یقلع مقلع و یتذكر متذكر و یزدجر مزدجر. و قد جعل الله سبحانه الاستغفار سببا لدرور الرزق و رحمه الخلق فقال: (استغفروا ربكم انه كان غفارا. یرسل السماء علیكم مدرارا. و یمددكم باموال و بنین[2] فرحم الله امرا استقبل توبته و استقال خطیئته و بادر منیته.» یعنی به تحقیق كه خدا مبتلا می سازد بندگان خود را در نزد كارهای بد به كم گشتن [صفحه 635] میوه ها و نگاه داشتن بارانها و در بستن خزانه های خوبیها، از جهت اینكه پشیمان شود از بد كردن آن كسی كه اراده ی توبه دارد و ترك بكند كار بد را كسی كه اراده ی ترك دارد و به خاطر بیاورد عقاب آخرت را كسی كه مستعد تذكر شده است و منع بكند خود را از گناه كسی كه مستعد منع شده است و به تحقیق كه گردانیده است خداوند منزه طلب مغفرت را سبب از برای فراوان شدن روزی و مرحمت از برای خلق، پس گفته است: «طلب مغفرت كنید از پروردگار شما، به تحقیق كه باشد خدا بخشاینده ی گناهان، در حالتی كه می فرستد از آسمان بر شما بارانهای بسیار و كمك می كند شما را به مال و فرزندان»، پس رحمت كند خدا مردی را كه روی آورد به توبه و پشیمانی خود و طلب كند از خدا فسخ گناهان خود را و پیشی جوید به اسباب مرگ خود كه رفع علاقه ی به دنیا باشد. «اللهم! انا خرجنا الیك من تحت الاستار و الاكنان و بعد عجیج البهائم و الوالدان، راغبین فی رحمتك و راجین فضل[3] نعمتك و خائفین من عذابك و نقمتك. اللهم فاسقنا غیثك و لا تجعلنا من القانطین و لا تهلكنا بالسنین، (و لا تواخذنا بما فعل السفهاء منا)[4] یا ارحم الراحمین.» یعنی بار خدایا! ما بیرون آمدیم به سوی مرحمت تو از زیر سقفها و از خانه ها و بعد از فریاد و ناله ی چهارپایان و اطفال، در حالتی كه رو آورده ایم به سوی تو از جهت رحمت تو. و امیدواریم به زیادتی نعمت تو و ترسناكیم از عذاب تو و عقوبت تو، بار خدایا بباران بر ما باران ترا و مگردان ما را از نومیدان و هلاك مگردان ما را به قحط و گرانی و به عقوبت مگیر ما را به بدیهایی كه كردند نادانان ما ای رحم كننده تر از هر رحم كننده. «اللهم! انا خرجنا الیك نشكو الیك ما لا یخفی علیك حین الجاتنا المضایق الوعره و اجاءتنا المقاحط المجدبه و اعیتنا المطالب المتعسره و تلاحمت علینا الفتن المستصعبه. اللهم! انا نسالك ان لا تردنا خائبین و لا تقلبنا واجمین و لا تخاطبنا بذنوبنا و لا تقایسنا باعمالنا.» [صفحه 636] یعنی بار خدایا! به تحقیق كه[5] بیرون آمدیم به سوی مرحمت تو در حالتی كه شكایت می كنیم به سوی تو چیزی را كه پنهان نیست بر تو، در وقتی كه مضطر ساخته است ما را تنگیهای دشوار و آمده است ما را قحطهای تنگ آورنده و سست گردانیده است ما را حاجتهای دشوار و در پیوسته است بر ما بلاهای مشكله. بار خدایا به تحقیق كه ما سوال می كنیم از تو كه برنگردانی ما را به منازل ما نومیدشدگان و باز پس مفرست ما را اندوهگین شدگان و جواب مده ما را به سبب گناهان ما و مگیر ما را به مقدار بدی كردار ما. «اللهم! انشر علینا غیثك و بركتك و رزقك و رحمتك. و اسقنا سقیا نافعه مرویه معشبه تنبت بها ما قد فات و تحیی بها ما قد مات، نافعه الحیا، كثیره المجتنی، تروی بها القیعان و تسیل البطنان و تستورق بها الاشجار و ترخص الاسعار. انك علی ما تشاء قدیر.» یعنی بار خدایا! پهن كن بر ما باران ات را افزونی نعمت ات را و روزی ات را و رافت ترا و آب ده ما را آبی نفع بخشنده ی سیراب كننده ی گیاه رویاننده،[6] در حالتی كه برویانی تو به آن آب آنچه را كه فوت شده است از زرع و زنده گردانی آنچه را كه مرده است از زمین، می خواهیم از تو باران نافع را، بسیاری میوه را، در حالتی كه سیراب گردانی به آن باران زمینهای هموار را و جاری گردانی سیل در زمینهای پست و برگ برآری به آن درختان را و ارزان گردانی نرخها را، به تحقیق كه تو بر هر چیزی كه بخواهی توانایی. [صفحه 637]
و من خطبه له علیه السلام فی الاستسقاء
صفحه 635، 636، 637.